Słynne piękności

Dziś skupię się na faworycie końskich piękności. A mowa jest o koniach czystej krwi arabskiej. Dla mniej zorientowanych poniżęj zamieszczam podobiznę przedstawiciela tejże rasy.

Koń czystej krwi arabskiej

Pokrój

Rasa konia czystej krwi arabskiej stanowi kwintesencję piękna konia. Mała, sucha głowa o prostym lub wklęsłym (szczupaczym) profilu. Oczy duże, uszy małe, o kształcie sierpowatym. Lekka łabędzia szyja. Łopatki nie zawsze idealnie zbudowane. Środkowa część tułowia krótka, dość mocna. Zad krótki, poziomy (horyzontalny), z wysoko osadzonym ogonem, noszonym z charakterystyczną odsadą. Kończyny suche, czasami z lekkimi wadami postawy, ale doskonałej jakości. Galop lekki, szybki i wytrwały. Kłus lekki, sprawiający wrażenie, jakby koń unosił się w powietrzu, i jeszcze dodający jego sylwetce szlachetności. Stęp bywa nieco za krótki. Spotyka się w tej rasie wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia z wyjątkiem srokatego. Wysokość w kłębie wynosi 145- 155 cm. Obecnie koni arabskich używa się do sportowych rajdów długodystansowych oraz pokazów jazdy rekreacyjnej. Są one mało przydatne jako konie sportowe w tradycyjnych konkurencjach jeździeckich. Rejon hodowlany rozciąga się od Afryki Północnej przez Półwysep Arabski do Iranu. Hodowlę prowadzi się także w innych rejonach świata, głównie w Polsce, Francji, Anglii, Niemczech i USA.

Wyróżnia się kilka typów konia arabskiego, spośród których trzy najbardziej znane to:

• Kuhailan – typ najsilniejszy, kiedyś używany jako koń bojowy lub użytkowy – gniady lub skarogniady, z mocną szyją, stosunkowo duża głową i często bez wklęsłego ("szczupaczego") profilu (który bywa uważany przez laików za cechę wyróżniającą konie arabskie).
• Saklavi – to koń o wyglądzie najbliższym powszechnym wyobrażeniom konia arabskiego. Sylwetka szczupła, budowa lekka, głowa o charakterystycznej wklęsłości i dużych nozdrzach. Maść często siwa, choć zdarzają się inne. Dawniej używany do pokazów, spacerów i jako koń dla dam. Wbrew pozorom jest to koń o wielkiej dzielności i wytrzymałości (jak wszystkie konie arabskie). Jest jednak drobniejszy od kuhailana, niższy i słabszy. Saklavi bywa najczęściej modelem do zdjęć koni arabskich.
• Munighi – koń o skośnej łopatce, długich kończynach, dłuższej i węższej głowie o prostym profilu. Maść zwykle kasztanowata. Typ bardzo wytrzymały, szybki na krótkich dystansach (pozostałe konie arabskie najbardziej cenione są na dystansach długich i bardzo długich).

Źródło: "Rasy Koni" Martin Haller, MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1999r.